Staphorst
Mijn Staphorster tafereel “Anneke Mulder”.
Vanaf het moment dat ik Drenthe ben komen wonen, intrigeerde mij het feit dat er nog zoveel mensen in klederdracht liepen.
Daarom ben ik verschillende keren naar Staphorst geweest,
om de sfeer te proeven en in het dorp rond te kijken.
De boerderijen hebben hun karakteristieke kleuren.De deuren en
luiken zijn fel groen, de kozijnen wit en de vensterbanken fel blauw,
met boven de deur nog vaak een zogenaamde levensboom.
Het is leuk om te zien dat dit alles door velen nog wordt
bewaard. In het openbare leven lopen vooral vrouwen
nog in klederdracht. Dit alles is te zien in het Staphorster
museum waar ook een stijlkamer is ingericht. Deze stijlkamer is de
inspiratie geworden voor mijn miniatuur Staphorster tafereel.
Anneke heeft de schilderingen van de deuren nagemaakt en
ook de tafel en de stoelen. De kachel is een ‘echte’ Staphorster
kachel met drie plateaus. Op de schouw staan 2 bordjes in originele kleuren: eet smakelijk en rust roest. In de bedstee is de kleurenstelling, zoals in het museum. De deken heeft een groot patroon, maar dat hoort zo.
De dame in de keuken is in klederdracht. Gebruiksvoorwerpen worden ook nu nog met stipwerk versierd zoals de messenslijper, de stoof en het dienblad.
Deze Staphorster stijlkamer is op schaal 1:12 en alles is zelf gemaakt
door Anneke Mulder. En nu wordt hij te bewonderen in het
Nostalgische kinder- en poppenwagen museum
en heeft een special plekje in het museum "Staphorster hoekje".
Staphorst, een zeer uitgestrekte gemeente, bestaande uit de kerspelen "middelnederlandse benaming voor een kerkgemeente" Ijhorst, Staphorst en Rouveen is één der gaafste, mooiste en meest karakerstieke dorpen van Nederland.
De boerderijen waren zg. op het Saksische type afgestemd, waren omstreeks de eeuwwisseling niet zo kleurrijk als nu het felle Staphorster groen voor de deuren en luiken en het heldere blauw voor de onderpuien.
In het verloop van de klederdracht is een hoop gebeurd en is bij de jongens en jongere mannen geheel verdwenen.
Bij de meisjes en vrouwen heeft de dracht zich goed weten te handhaven, wel is er sprake van een modernisering. Het oorijzer dat vroeger na uiterlijk tien uur 's morgens mocht worden gedragen.
Meisjes droegen tot hun zevenende jaar een net met een zilveren gesp daarna kregen ze het zilveren oorijzer. Met dertien jaar kregen de meisjes gouden krullen aan het oorijzer.
